17 augustus was het een heerlijke zomeravond en hebben we de ooien vanaf camping de Boemerang in Meppen overgebracht naar Benneveld. Dit omdat het gras weer tijd moet krijgen om aan te groeien en er in Benneveld nog voldoende lekker gras te eten is. Het was een hele happening. Gasten van de camping waren ook uitgenodigd om mee te lopen en in een bonte stoet, ooien voorop, liepen we naar Benneveld. 2 ooien zijn achtergebleven om gezelschap te houden voor het hangbuikzwijntje Teun die onlangs zijn trouwe partner Floor verloren is. Hangbuikzwijntjes staan erom bekend dat ze niet graag alleen zijn. Zeker niet als ze al jaren samen zijn geweest met elkaar. De groep ooien heeft Teun dit voorjaar en zomer goed gezelschap gehouden en het was een leuk gezicht om een groep ooien en een hangbuikzwijntje in één veld samen te zien.
De ooien hadden er zin in en wij herders hadden het moeilijk om de groep af te remmen en ze bij elkaar te houden. Maar dit ging goed en we hadden bekijks van veel voorbijgangers. Mooi ook om te merken dat er veel respect is van het overige verkeer. De ooien hadden overal vrij baan.
Toen we even dachten te kunnen rusten, ging het mis. Wat er in haar kop omging zullen we niet weten maar één ooi besloot er vandoor te gaan. Net toen wij lekker aan de thee en koffie zaten. De uitdrukking: “Als er één schaap over de dam is, volgen er meer”, bleek weer eens te kloppen want de hele groep ging achter de koploopster aan. Eerst dachten we nog dat het bij een sprintje van een paar meter zou blijven maar ze hielden er de gang in en renden richting de groep rammen die even verderop in de weide stonden. En op die confrontatie zaten we niet te wachten dus het was een sprintje achter de ooien aan. En ze vervolgens terug zien te krijgen terwijl ze al op de kruising stonden.
Maar gelukkig kregen we ze weer in het gareel en konden we veilig onze weg vervolgen. In Benneveld was het een hele leuke ervaring om te zien hoe de groep bij de weide aankwam. Dit omdat er op die weide al een andere groep ooien stond en moeders en dochters met elkaar werden herenigd.
Zielig was het wel voor de moeders die een ram geboren hebben laten worden want die waren natuurlijk niet meegekomen. Met je mensenhart heb je dan te doen met deze moeders maar dat is de natuur en het hoort erbij. Na wat “zielig” blaten, werden ook zij weer rustig en ging de groep op verkenning uit naar elkaar. Na wat snuffelen, keerde de rust terug en heeft de groep voor even weer een lekker graasplekje gevonden.